ქალი ლოცულობდა და ლოდინის გარდა აღარაფერი დარჩენოდა… საოპერაციოს დაბურული შუშიდან კაცის სილუეტი გამოჩნდა. ეს ქირურგი იყო, რომელიც ბიჭს ოპერაციას უკეთებდა.
ვალერია ეგრევე ექიმს მივარდა, მაგრამ მან ნიღაბი მოიხსნა და ისე, რომ ქალისთვის თვალებში არ შეუხედავს, ვერაფერი სასიხარულო ვერ უთხრა. იმის მიუხედავად, რომ ექიმებმა ყველაფერი გააკეთეს ბიჭის სიცოცხლის გადასარჩენად, სამწუხაროდ, ის მოკვდა.
იმწამსვე, ვალერიას მწველი ცემლები მოადგა და ქალი მწარედ ატირდა.
მას შემდეგ, სამი თვე გავიდა. უსასრულო წუხილი ქალს არაფრით შორდებოდა. მისი ცხოვრება ორ ნაწილად გაიყო – ცხოვრება შვილის სიკვდილამდე და სიკვდილის შემდეგ.
მწუხარება შიგნიდან ყველაფერს უწვავდა. ბოლო ხანებში, ის ხშირად ხედავდა ერთსა და იმავე სიზმარს, თუ როგორ იყო ის შვილთან ერთად უზარმაზარ მინდორზე, რომელიც სულ ყვავილებში იყო ჩაფლული. მაგრამ მისი შვილი, სერგო გვერდით კი არ ედგა, არამედ მოშორებით და ხელში დიდი თაიგული ეჭირა.